Remembrance of Earth's Past (地球往事)

Trelegemeproblemet (三体) 🗓️

Science fiction er ikkje ein sjanger eg les ofte! Det er vel berre Haikerens guide til galaksen eg lest før, så med ein gong romvesena dukka opp kom eg i ein slik tullestemning. Dei haldt jo på med denne utbrettinga si av proton slik at dei enda opp i all slags fasongar og då var eg med ein gong i Haikeren-universet. Og alt blei så fantasifullt og vakkert. Eg likte best den fyrste versjonen med proton i ein dimensjon der ein såg lysets refleksjon overalt, men kunne ikkje faktisk kjenne noko, men likevel klødde alle i ansiktet på grunn av det. Då var eg der! Eg klødde eg og!

Eg synst eigentleg alt var lett å sjå for seg, det blei nesten som ein film! Og alle gamle kjendisane som dukka opp .. slik kan jo aldri bli gjort tilfredsstillande på film fordi mine eigne bilde av gamlefolk er så klare i hovudet mitt og det stemmer jo ikkje overeins med nokon skodespelar. Men at dei dukka opp i boka, i spelet, var kjempekjekt. Eg las Sofies Verden i vinter og det minna meg svært om det, der òg møtte me jo gammalkjendis etter gammalkjendis.

Det er mykje fokus på syklusar. Ting går frå godt til vondt og til godt igjen. Utan ende. Er dette svært vanleg i kinesisk kunst og kultur? Det er i allefall slik Beretningen om dei tre kongedømma òg startar. Uansett så liker eg det, tanken på syklusar fenger meg veldig, og det minner meg om enda ei bok: Resiliens-boka! Den òg er jo full av syklusar i naturen og samfunnet. System som går frå ein tilstand til ein annan og tilbake igjen (eller til noko heilt nytt, men det kan vel reknast som ein del av syklusen det òg? Ein Syklus i fleire dimensjonar!? Eller forvirrar eg berre meg sjølv no?).

Også er det jo eit slikt tema som får meg til å tenkje: Kva ville eg gjort, kven si side ville eg vere på? Og eg er ikkje heilt sikker. Det er jo ein ting å berre fundere på det og noko anna å leve det. Men dette er berre fyrste del av ei lenger historie så det er litt skummelt å bestemme seg allereie nå når eg liksom ikkje veit alt som er å vete. Fordi eg har inntrykk av (frå internett) at kontakt med romvesena kanskje var verre enn noko me kunne ha funne på mot kvarandre.

The Dark Forest (黑暗森林) 🗓️

Fyrste bok var interessant for all del, men denne var mykje betre! Boka handlar for det meste om at strategiar må utformast for å handtere Trisolaris. Det er utfordrande sidan trisolarisanne kan høyre og lese og forstå alt menneskja gjer, bortsett frå lese tankar. Så strategiane må bli tenkt og ikkje sagt. Uff, så komplisert! Det er dei utvalde strategane einige med meg i. Men det er spennande når moglege planane kan ver såpass store, dei har 400 år på seg og alle verdas ressursar, dei kan altså tenkje stort! Også er siste del av boka 200 år fram i tid der alt ser til å gå susande, heilt til det ikkje gjer det då! Eg må lese siste bok snarast!

Men, kona til Luo Ji var rar. Eg trudde heilt seriøst at ho var ein robot ganske lenge, fordi det var som ho aldri hadde eksistert utanom Luo Ji, og særleg med minne om den identiske draumedama hans i minne så blei kona Zhuang Yan svært unaturleg skildra. Kanskje det var med vilje? Uansett er det ikkje så alt for farleg med karakterane i desse bøkene, dei døyr uansett rett som det er og eg blir ikkje knytt noko til deg. Nokre delar av boka var jo heilt utan karakterar, det er mykje meir fokus på sjølve handlingane enn folka, eg får litt inntrykk at kven som helst kunne vore hovudkarakter – det hadde ikkje forandra historia uansett.